خون آشام!

بسم الله الرحمن الرحیم

- سلام خسته نباشید. دوتا آب معدنی می خواستم. بزرگ. با چهارتا آبمیوه. یه بستنی عروسکی هم لطف کنید

ممنون.

چند متری از مغازه دور شد و پیچید داخل کوچه ی نسبتا بزرگی.

در کوچه شروع کرد به مرتب کردن چادرش، گوشی و سیم هنذفری مثل همیشه شیطنتشان گرفته بود!

کیف پول و پلاستیک خرید هم در بین دستانش معطل بودند،

در همین حین چشمش به پلاستیک شفاف آب معدنی ها خورد. عرق سردی روی شانه اش جاخوش کرد.

برگشت

- ببخشید آقا، میشه لطف کنید این نستله رو عوضش کنید؟

- خواهش میکنم. دماوند خوبه؟

- فرقی نداره. هرچی باشه بجز نستله

-جسارتا چرا؟ خوب نیست کیفیتش؟

- نه به خاطر اونش نیست.

در کسری از ثانیه نگاه های فروشنده تبدیل به علامت سوال شد! بیشتر معطل نکرد همانطوری که پلاستیک را برمیداشت

گفت: خب اسرائیلیه!

تا فروشنده خواست مثل بقیه بگوید" این تولید ایرانه و پولش تو جیب ایرانی ها میره"

پشت بندش اضافه کرد:

سرمایه دارای اصلیش اسرائیلی ان.

فروشنده گفت "اما" و او حرفش را تمام کرد:

این فرق داره، لبخندی تصنعی زد و راه افتاد.

توی دلش گفت:

ما نونمونو تو خون بقیه نمیزنیم...

پی نوشت: شاید رفقا بخونن بگن فلانی تو اوایل سال دوم دانشگاه قهوه فوری نستله ات به راه بود.

منم در جوابشون میگم که پشیمونم.