ماه شب چهارده

خبر اومد کسی در میزنه آروم به خونه ات
بیا وا کن در و مادر نگا کن
اونی که سال ها موندی به راهش
حالا در میزنه، در رو تو وا کن

چی شد مادر، چرا اینجا نشستی؟
پاشو چادر سفیدت رو به سر کن
پاشو آبی بزن تو راه کوچه
پاشو قد جوونت رو نگا کن

حالا گیرم یه کم قد جوونت
یه کم، فقط یه کم، خم شده باشه
به جای اون دوتا چشم ها ی ماهش
دوتا گل بوته ی سرخ کاشته باشه

مادر هر چی باشه اون یه جوونه
دلش می خواد "مامان جونش" ببینه
چقدر زیبا شده با این دوتا دست
که مثل سقا حالا رو زمینه...

پاشو مادر، پاشو چه وقت خوابه
وقتی ماهت میاد می خواد بتابه
پاشو مادر چرا اینجا خوابیدی
آخه تو عکستم بسته است نگاهت...


تقدیم به: ماه های شب چهارده ای که تازه تفحص شدن. و تقدیم به مادرایی که حالا میزبان آب و گلاب اند و فاتحه...