سر بچه هایت را گول بمال رفیق!

کلید دلم را چند روزی است جایی پنهان کردم

مبادا که پیداش کنی و بفهمی درون دلم

پر است از سبد هایی که فوج فوج کپن نگرفته روی هم درونش تل انبار شده

چرا که محتاج و صدقه بگیر هیچ کس نبوده ایم هیچوقت شکر ایزدش.

راستش

من همینطور نشسته ام ببینم کِی

دست در دست رفیق جدید و با هوشت

پا به مملکت می گذاری

 و کِی

می دهی علی مصطفی روشن کنار تو و دوست باهوشت عکس بگیرد

و کِی

می شود که دست در دست رفیقِ رفیق باهوشت بدهی

و کی

می شود که بگویی خون به جگر امامین کردید که کردید فدای سرتان باهوش جان.

و باز هم می نشینم که ببینم که تو و آن رفیق باهوشت کی سید حسن را تروریست بخوانی

و باز می نشینم سر جایم

چرا که اگر حرف بزنم شاید با همین کلیدت بیایی در خانه مان را قفل کنی و 

بعد نشود که من بروم توی تاکسی ها و نشنوم فحش های آبداری را که به نظام می چسبانند

و نشود که باز فحش بخورم از طرفداران تدبیرت، که خدارا شکر حاجی ای و هزار فن دلبری داری...

از عربی بلغور کردن تا با کلاس حرف زدن و ...

به قول خودم: دیدم آن شیشه ی بزرگ "گول" را که تازه خریده ای و گوشه ی کاخ گذاشته ای

و بر سر همه می مالی

اما رفیق

بدان که این سر ما، بسکه خاراندیمش از تعجب حرف های شما و وزرا و وکلایتان هر 12 ساعت! کچل شده

و کلاه سرمان می کنیم

و گولت هیچجوره بر سرمان نمی رسد.

همین.

و همینطور کلید کمد کتاب هایم راهم پنهان می کنم

اگر ببینی که این همه سال را توی مدرسه و دانشگاه ورق سیاه کرده ایم و نشدیم آن چه تو می خواهی

چون شمار کتاب های ادبیات و داستانی و سیاسی و تاریخی مان بیشتر از کتاب های درس و دانشگاهی است که

تو و همفکرانت می خواهی سرمان را بکنیم لای صفحاتشان و همه نمره هامان بشود بیست و آخر بشویم

ملا بنویس هایی که هر و بر سیاست را و مملکت را و انسانیت را و شرف را از هم نشناسیم

و بشویم پالون برای خر حکومت خیلی ها...

نه . این کلید را هم از تو پنهان می کنیم...

همه.

چرا که اگر ببینیش. تمام معادلاتت بهم می خورد...

و آنوقت می شوی شیخ بر باد رفته

به قول یکی

التماس دعا آ شیخ آقا!